New Age kan geen religie – en nog minder een godsdienst – genoemd worden. Het is een stroming van mensen die zich aan elkaar verwant voelen door interesse voor, wat men noemt “het goddelijke”. Zij vinden dat eenieder daarover in vrijheid ideeën kan ontwikkelen en activiteiten die daarop betrekking hebben kan ontplooien. Daarom kan New Age niet gedefinieerd worden, zoals men bij de grote religies kan doen.
Eén van de belangrijkste verschillen met het christendom is het godsbegrip.
Voor New Age is God iets wat men gebruiken kan, of een kracht die de mens-zelf machtiger maakt, terwijl God voor de Kerk een persoonlijk wezen is waarmee men een relatie heeft.

Christus is voor New Age een wijze, of één van de vele ingewijden, of een onpersoonlijke en “eeuwige-allesomvattende-Christus”. Zijn kruisdood wordt ofwel ontkend, ofwel een andere betekenis gegeven om zo te vermijden dat men zou kunnen denken dat Hij geleden kan hebben.
Voor christenen is Jezus de Zoon van God en de enige Verlosser van de mensen.

Voor New Age is de verlossing een persoonlijke verdienste. Zodoende worden begrippen als ‘zelfverwerkelijking’ en ‘zelfverlossing’ gebruikt.
Voor een christen hangt de verlossing af van zijn deelname aan het lijden, sterven en verrijzen van Christus en van zijn persoonlijke rechtstreekse verhouding met God en niet van een of andere techniek.

In New Age overlappen psychologie en spiritualiteit elkaar, terwijl het in de christelijke mystiek in wezen gaat om een dialoog die een houding veronderstelt van bekering, van een wegtrekken uit het ik naar God toe.
Het moge duidelijk zijn dat christendom en New Age niet met elkaar te combineren zijn.