Alfred Kinsey, de fraudeur die de wereld op zijn kop zette
Voor de totale ommekeer van de traditionele westerse morele waarden was meer nodig dan alleen de beschikbaarheid van effectieve anticonceptie. Nog voor de pil werd geïntroduceerd zette de Amerikaanse onderzoeker Alfred Kinsey de seksuele revolutie in gang. Medio juni 2005 was de Nederlandse première van een film over zijn leven.
Jan Peeters, Katholiek Nieuwsblad 17 juni 2005
De film Kinsey toont Alfred Kinsey als een gedreven wetenschapper, een brave huisvader die korte metten maakte met de maatschappelijke hypocrisie over seksualiteit.
Met zijn bewering in zijn eerste boek uit 1947 dat 10 tot 47 procent van de Amerikaanse mannen min of meer homoseksueel zijn, zou hij de grondlegger worden van de homobeweging en de fundamenten leggen voor het homohuwelijk.
Dat Alfred Kinsey nu in een film als held wordt neergezet is volgens critici een bewuste propagandastunt. Wie Kinsey werkelijk was en hoe hij te werk ging zou anders wel eens het grootste bedrog uit de wereldgeschiedenis kunnen blijken te zijn.
Beneden Niveau
Dr. Alfred C. Kinsey (1894-1956) was zoöloog en studeerde af op de galwesp. Tijdens zijn studie keerde hij zich radicaal af van het methodistische geloof, waarin hij streng en liefdeloos was opgevoed. Hij ontwikkelde een diepe haat tegen christenen en joden, wier morele denkbeelden hij verwierp.
De vragen van zijn studenten raakten aan zijn eigen diepe seksuele frustraties en hij besloot de heersende morele opvattingen wetenschappelijk aan de ‘werkelijkheid’ te toetsen. Hij zocht en vond onder meer een sponsor in de Rockefeller Foundation, die net als hij fervent voorstander was van de eugenetica en sympathiseerde met nazi-Duitsland.
Die ‘werkelijkheid’ werd vooral gevormd door Kinsey’s eigen afwijkende opvattingen en verlangens. De wetenschapper had zo zijn eigen selectiecriteria voor zijn onderzoeksteam: iedere kandidaat die normaal gehuwd was en zaken als overspel en pornografie principieel afwees, werd door Kinsey geweigerd. “U weet het kennelijk allemaal al. Wat zou u dan nog willen onderzoeken?”, luidde zijn standaardafwijzing.
Het uiteindelijke team bestond niet alleen uit mensen met afwijkende morele opvattingen, maar, zou later uit gegevens van de Rockefeller Foundation blijken, was wetenschappelijk ver beneden niveau.
Opschudding
Met dit team werkte Kinsey jarenlang aan twee opzienbarende uitgaven die de basis legden voor de seksuele revolutie en tot op de dag van vandaag de wetgeving in de hele westerse wereld diepgaand beïnvloedt. Het eerste was Sexual Behaviour in the Human Male (1948) en het tweede Sexual Behaviour in the Human Female (1953), over de seksuele gedragingen van man en vrouw.
Vooral het eerste boek veroorzaakte grote opschudding in het puriteinse Amerika. Uit honderden diepte-interviews zou zijn gebleken dat 98 procent van de mannen en ruwweg de helft van de vrouwen voorhuwelijkse seks had gehad. 95 procent van de Amerikaanse mannen zou feitelijk seksueel delinquent zijn en minstens 10 procent, maar mogelijk zelfs 47 procent, min of meer homoseksueel.
De resultaten zijn minder schokkend dan zij lijken wanneer men bedenkt wie werden geïnterviewd: 1400 van de 5300 ondervraagde mannen zaten een gevangenisstraf uit wegens een zedendelict, nog eens 1300 waren andere gedetineerden. Verder bestonden de ondervraagden uit pooiers, zwervers, overvallers en andere criminelen. Er waren ruim 200 mannelijke prostituees en nog eens enkele honderden homoseksuele activisten.
Hoewel door vele statistici van meet af weerlegd, doorzag het grote publiek niet, mede door de massieve positieve media-aandacht, dat wat als ‘doorsnee’ werd gepresenteerd, feitelijk de gedragingen en neigingen van sociaal marginalen betrof. Bovendien hebben voormalige medewerkers verklaard dat Kinsey er niet voor terugschrok gegeven antwoorden naar eigen inzicht aan te passen.
Playboy
Het is op basis van dit materiaal dat Kinsey c.s. concludeerden dat wat tot dan toe als immoreel en sociaal schadelijk werd geacht, heel normale menselijke neigingen waren. Dit gold zowel buitenechtelijk seksueel verkeer, homoseksualiteit, groepsseks als sadomasochisme, pedofilie, bestialiteit en andere buitenissigheden.
De invloed daarvan ging zover, dat op basis van de Kinsey-rapporten in hoog tempo de zedenwetgeving drastisch werd versoepeld of buiten werking werd gesteld tot ver buiten de VS. Een van die wetten was bijvoorbeeld de Amerikaanse postwet uit 1863, die het verzenden van erotisch of pornografisch materiaal verbood. Het leidde tot de explosieve groei van postorderbedrijven, een van de belangrijkste poten onder de miljarden verdienende porno-industrie. Het blootblad Playboy zou dan ook een belangrijke sponsor worden voor het Kinsey-Instituut.
Minderjarigen
Tot de versoepelde wetgeving behoorde onder meer die op verkrachting, waarop tot de jaren vijftig in twintig Amerikaanse staten de doodstraf stond. Ook seks met minderjarigen werd minder zwaar aangerekend.
Dat laatste vloeide voort uit de ‘bewijzen’ die de Kinsey-rapporten aanvoerden over het seksuele genot dat kinderen vanaf hun geboorte zouden ervaren. In de onderzoeken worden observaties gemeld van seksuele stimulans van honderden kinderen, waarvan de jongste twee maanden oud zijn. Kinderen van 4, 10 en 13 jaar oud werden soms wel 24 uur lang seksueel geprikkeld en ondervraagd over hun vermeende lustbeleving.
De “getrainde waarnemers” constateerden soms tientallen ‘orgasmes’ die naar hun inzicht bestonden uit “extreme spanning met krachtige stuiptrekkingen … plotseling schudden en schokken van het hele lichaam … hijgen … klauwende handen, vertrokken mond met soms uitgestoken tong, spastische stuipen … grommen, huilen of agressief schreeuwen, soms met overvloedige tranen (vooral bij kleinere kinderen) … extreme trillingen, inzinking, kleurverlies en soms flauwvallen … ervaren ondraaglijke pijn en gillen soms … sommigen proberen zich los te vechten van hun partner en doen gewelddadige pogingen om hun hoogtepunt te vermijden hoewel zij uiteindelijk plezier beleven aan de situatie.”
Volgens Lester Caplan van de Amerikaanse Raad van Kindergeneeskunde is het uitgesloten van zo veel kinderen zulke reacties te krijgen zonder hen vast te binden. De ondervragingen van de kinderen waren zo zwaar (24 uur bij een 4, 10 en een 13-jarige, tien uur bij een 4-jarige en acht uur bij een 9 en een 13-jarige) dat de volwassen onderzoeker “na twee uur uitgeput raakt en de kwaliteit van het onderzoek achteruitgaat”, schreef Kinsey zelf.
Seksuele Foltering
De ‘onderzoeken’ duurden niet alleen vele uren, maar werden soms zelfs maanden- en jarenlang herhaald. Hoewel Kinsey zelf sprak over verschillende waarnemers – “volwassen mannen die seksuele contacten met jonge jongens hadden en hun ervaringen konden interpreteren” – hebben voormalige medewerkers verklaard dat het om één persoon ging, een zekere Rex King, een landmeter die gedurende enkele decennia meer dan 800 kinderen misbruikte.
Bovendien onderhield Kinsey twintig jaar lang een levendige en aanmoedigende correspondentie met de oud-nazi dr. Fritz von Balluseck over diens pedofiele activiteiten. De correspondentie werd ontdekt toen Balluseck werd vervolgd voor de verkrachting en moord van een 10-jarig meisje. Bij zijn veroordeling werd de oud-nazi de “grootste pedofiel uit de hele misdadige geschiedenis van Berlijn” genoemd.
Juist omdat een groot deel van de Amerikaanse zedenwetgeving de afgelopen decennia op de Kinsey-rapporten gefundeerd is, heeft het Amerikaans Congres onderzoek gelast naar de handel en wandel van Kinsey en zijn medeonderzoekers. Voor ieder wie de gegevens over de kinderen van de beruchte ’tabellen 30-34′ leest is zonneklaar dat wat wordt beschreven seksuele foltering van kinderen betreft.
Propagandacampagne
Overigens hield Alfred Kinsey zelf ook van seksuele foltering. Hij dwong zijn eigen vrouw Clara, zijn medewerkers en hun echtgenoten en een uitdijende groep mensen tot seksuele experimenten die grotendeels op film zijn vastgelegd. Kinsey zelf, die zich ontpopte als homoseksueel, bedacht steeds extremere vormen van sadomasochisme die hem uiteindelijk in 1956 fataal zouden worden.
Van meet af zijn de bevindingen van Alfred Kinsey wetenschappelijk aangevochten en inhoudelijk weerlegd. Dat legde echter weinig gewicht in de schaal tegenover de massale sensatiebeluste media-aandacht en de doelgerichte propagandacampagne die werd gefinancierd door kapitaalkrachtige instellingen als de Rockefeller en Ford Foundation en later ook Playboy. Verschillende pogingen Kinsey en/of het naar hem genoemde instituut aan onderzoek te onderwerpen, zijn met succes gesmoord.
Daarbij kan het instituut niet alleen rekenen op de steun van krachtige libertijnse en homolobby’s, maar ook op de miljarden verdienende porno-industrie. Maar ook de farmaceutische industrie is niet gebaat bij een ontmaskering van Kinsey als bedrieger. Want tot de Kinsey-rapporten werd anticonceptie in het overgrote deel van de westerse wereld als immoreel beschouwd.
Genegeerd
De doorbraak kwam in de jaren negentig toen de Amerikaans-joodse Judith Reisman verschillende onthullende en op feiten gebaseerde boeken over Alfred Kinsey publiceerde. Ofschoon veel van haar bewijsvoering berust op getuigenissen van Kinsey’s naaste medewerkers werden haar boeken door de Amerikaanse pers genegeerd.
Tot enkele jaren geleden enkele grote Amerikaanse kranten na het verschijnen van een kritische biografie de ‘Heraut van de seksuele revolutie’ voorzichtig ter discussie stelden. Ook het Britse medische tijdschrift The Lancet trok de wetenschappelijkheid van Kinsey’s onderzoeken in twijfel. De BBC bracht een documentaire uit waarin Kinsey ontmaskerd wordt als pedofiele misdadiger en bedrieger.
Nu de waarheid onmiskenbaar aan het licht dreigt te komen en Kinsey’s vijftigste sterfdag voor de deur staat, hebben de financieel krachtige Kinsey-adepten een nieuw wapen in de strijd gegooid. Deze week gaat in Nederland een biografische film over Alfred Kinsey in première, die hem weliswaar toont als een man met seksuele problemen, maar vooral als baanbrekend en integer wetenschapper.
De regisseur, Bill Condon, staat bekend als homo-activist.
- Judith Reisman: Kinsey, Sex and Fraud (1990); Kinsey: Crimes & Fraud (1998); Kinsey and the Homosexual Revolution (2002)
- Susan Brinkman: The Truth Behind Alfred Kinsey (Zenit 2005)
- Stephen Adams: Kinsey’s Dirty Secrets